دیالوگ های ماندگار- میدونی کجا؟

+ صد بار بهت گفتم مستوفی پشتش گرمه، از یه جایی حمایت میشه.

- بله. میدونی کجا؟ همون جایی که حقیقت مُثله شد، میدونی کجا؟ پای اون سفینه فضایی که تو خیابونای شهر جلوی چشم حیرت زده ی خلق الله رژه میره. یه بار که توش لم دادی، باد میافته به غبغبت، کَک به تُنبونت.

حقیقت میدونی کجا گم شده؟ لای جرز خشت و گل همین برج و باروهای سر به فلک زده. وقتی هوس می کنی تو طبقه ی 22ام شنا کنی وجدانت از خِشتک ات میزنه بیرون، آب جکوزی با بقیه ی نجاست ها میشوره و میبره اونجایی که عرب نی انداخت.

تخم سگ قضیه همین رفیق رفقای خودمون اند که از شکل «آبسردار» و «آب منگل»¹ حالشون به هم خورد، محض هواخوری رفتند نیاورون و قیطریه. اما دیگه برنگشتند.

+ باریکلا. این شد یه حرف حساب. ما باید اول همین رفیق رفقا را برگردونیم سر جای اولشون. اینها که برگردند حقیقت هم برمیگرده سر جاش.

- حقیقت وقتی برمیگرده که، اگه یکی خواست حق حساب بگیره دست و دلش بلرزه. هر کی خواست ضعیف کُشی کنه، پاش گیر بیافته. اعتقاد مردم پای همین برج ها دود شد رفت هوا ...

دیوانه ای از قفس پرید، احمدرضا معتقدی 1382
دقیقه ی 58 به بعد http://www.aparat.com/v/haONU

1. دو تا از محله های تهران

توضیح: بی هیچ ارتباطی به قضایای اخیر (حقوق های نجومی و مدیرعامل فلان بانک)