انارِ آرمان فلسطین

یکی از سنت‌های ایرانی-اسلامی «شب یلدا» است، یکی از سنت‌های شب یلدا هم خوردن «انار» است. لذا سر شب بعد از اینکه کارم تمام شد رفتم به سوپرمارکت تا انار بخرم برای شب.

در فروشگاه‌های آلمانی کنار میوه و سبزیجات علاوه بر قیمت، کشور محل تولید را هم درج میکنند. به مدد پیشرفت حمل و نقل هر میوه‌ای از یک جای دنیای می‌آید، آمریکای جنوبی، اروپا، آسیا. انارها معمولا از دو جا می‌آیند؛ ترکیه و آن سرزمین اشغال شده! 

در اروپا هم گاهی از همان لفظ «سرزمین اشغالی» استفاده میکنند. البته حرف آنها این است که سرزمین فلسطینیان قرار بوده نصف-نصف تقسیم بشود و نیمی از آن به فلسطینیان برسد ولی نرسیده است و لذا فقط آن نیمه را «اشغالی» حساب می‌کنند. حتی در پارلمان اروپا بحث‌هایی مطرح بود مبنی بر تحریم محصولاتی که در نیمه‌ی اشغال شده تولید می‌شوند.

برگردم به سوپر مارکت. چند باری دیده بودم که در قسمت انارها دو تا پلاکارد هست. یکی نوشته تولید ترکیه و دیگری نوشته اسراییل. ولی وقتی نگاه میکردم فقط یک کارتن انار میدیم! خب ایرانی‌ها خودشان آخرِ کلک و دودوزه‌بازی هستند. اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود: احتمالا برخی مشتری‌های مسلمان و یا حتی اروپایی به دلیل بالا، محصولات سرزمین اشغالی را نمی‌خرند (کمتر می‌خرند). سوپرمارکت چه چاره‌ای اندیشیده؟ دو تا پلاکارد نصب میکند، مشتری چشمش به پلاکارد می‌افتد که نوشته است انار محصول ترکیه است.

حاشا. به خاطر آرمان فلسطین بسنده کردیم به خرمالو و نارنگی (خدا قبول کند). و واقعا بلندترین شب را می‌گذرانیم.

پ.ن. البته شاید دلیل دیگری داشته باشد. ولی تا به حال چند مورد مشاهده کرده‌ام که دو پلاکارد متفاوت برای یک نوع انار استفاده کرده‌اند.