بی کتابی

پستچی که کتابها را آورد علاوه بر «رهش» یک عدد «بی کتابی» هم در بسته‌اش بود.
این کتاب را به توصیه دوستی کتاب‌خوان گرفته بودم به امید یک نثر قجری. یکی از سبک‌های مورد علاقه‌ام نثر متکلف است که دارای اصطلاحات سخت، ترکیب‌های عربی و لغات کم‌کاربرد است.
«بی‌کتابی» داستانی است که زندگی یک عتیقه‌فروش را روایت میکند در دوره مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه. این عتیقه‌فروش شیفته‌ی کتب قدیمی است، هم برای خواندن و هم برای فروختن!

در خلال داستان به ماجراهایی مانند «به توپ بستن مجلس» اشاره می‌شود. متن کتاب جاهایی حس تکلف‌دوستی من را ارضا کرد هرچند که آن را یک کتاب کاملا نثرقجری حساب نمی‌کنم.

تصویرسازی‌های داستان در قسمت‌هایی بسیار خوب بود. جزئیات ماجرا با پرداخت مناسب باعث کشش زیاد داستان می‌شد. خصوصا صحنه‌هایی مانند حمله و غارت خانه ظهیرالدوله یا حمله‌ی مسجد سپهسالار.

یکی دیگر از معیارهای من برای رمان و داستان خوب، وجود فحش‌های ناب در موقعیت‌های لازم است. به نظرم این کتاب در این زمینه هم نمره قبولی را گرفته باشد.